Nadat we de naaimachine hadden geregeld zijn we naar een bekende koffiefabriek, Kopi Aroma, gegaan. Diana kent de eigenaar en we mochten achter in de fabriek kijken. Alles wordt nog op de ouderwetse manier gebrand en sommige koffiebonen moeten eerst 5 tot 8 jaar rijpen in jutte zakken. De winkel en de fabriek ruikt één en al koffie, en overal koffiegruis. In de fabiek dalen koffiekorreltjes op je neer en dat ligt overal. Op de terugweg naar Kubca Samakta, hebben we geluncht bij "Bloemen", een Nederlands restaurantje en ja je leest het goed, erwtensoep gegeten!
De studenten hadden hard gewerkt en bij terugkomst hebben we alle ontwerpen bekeken, morgen gaan we daar mee door en maken dan een keuze welke we gaan uitvoeren.
Wij willen jullie graag voorstellen aan Deni, om jullie een indruk te geven hoe het werkt met dove mensen in Indonesië. Tot 4 maanden geleden woonde Deni in een klein dorpje en mocht hij alleen de koeien verzorgen. Iedereen in het dorp verklaarde Deni voor gek, omdat hij doof is en rare klanken uitbrengt. Deni is 20 jaar en via via is Diana met hem in contact gekomen en heeft hem naar Kubca Samakta gehaald. Hij kon niet lezen of schrijven en kwam erg agressief over.
Nu na 4 maanden heeft al veel meer geleerd dan in 20 jaar. In alles wat hij aangeboden krijgt is hij heel fanatiek. Zo ook met het ontwerpen, je geeft hem een platte tekening van een overhemd en hij maakt er al een jasje van, t-shirt etc. Hij had nog nooit achter een naaimachine gezeten en oefent nu op papier rechtstikken en figuren. Twintig jaar heeft hij alle indrukken opgespaard en deze komen nu tot uiting, een explosie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten