Vrijdag 23 juli 2010

Vandaag staat in het teken van de modeshow. Er wordt druk gewerkt in de tuin aan de catwalk, gelicht & geluid, decoraties en versieringen. Iedereen gaat al vroeg de make up in en er wordt druk geoefend met de choreografie. Heel ingewikkeld allemaal, maar wij bekijken het lekker vanaf het dakterras. We gaan even onze laatste loopronde doen door Lembang, even weg uit de hectiek van de show. Rond de klok van 16.00 uur worden de eerste gasten ontvangen, op mijn vraag hoelaat gaat alles gebeuren, ja we gaan zo beginnen. Het begin is allemaal met toespraken van een regeringsambtenaar uit Bandung, een vrouw die vanuit een vrouwenorganisatie zorgt dat Kubca Samakta dit kan organiseren, Diana zelf en nog een belangrijk persoon. Mij, Dick , was ook gevraagd om aan het einde wat te zeggen en ik heb mijn speech voorbereid in Behasa Indonesia. Heel handig via google vertaalmachine. Ik maakte mij nog al zorgen dat ik het op moest lezen, want uit mijn hoofd leren dat lukte echt niet. Maar na al de speeches hoefde ik mij geen zorgen te maken, want iederen las het van een briefje op. Het was niet alleen een modeshow maar ook optredens van een muziekgroep, de kinderen van deze groep zijn allemaal doof en worden strak door een dirigent gedirigeerd in gebaren. Echt fantastisch om te zien. Een optreden van een Balinese danseres en twee Javaanse danseressen (allemaal doof), deze werden door een begeleidster die in het publiek zat door gebarentaal begeleidt. Heel fascinerend om te zien. Een optreden van twee mime spelers, een optreden van een popgroep, gedichten werden voorgedragen en zelfs één in gebarentaal. De kleding werd in blokken tussen al deze optredens geshowd. Tussendoor was er nog een koffie en thee break met iets zoet erbij. Eén tip: zorg dat dit er dan alleen staat, want ze waren ook al het buffet voor het diner aan inrichten en daar doken ook alle bezoekers al op af. Dit was niet helemaal de bedoeling en leidde ook tot grote hilariteit en lege bakken met eten voor het diner. De blokken met kleding werden vol overgave geshowd en goed ontvangen door het publiek. De studenten zagen er ook allemaal trots uit en de modellen wisten ook de ontworpen kleding goed te showen. Zij zorgde ook dat iedereen in de maat liep. In de finale moesten wij ook het podium op en was het mijn beurt om de speech te houden. Zo snel als zij praten dat lukte mij niet, maar iedereen begreep wat ik bedoelde. Daarna was het makan makan, een heerlijk buffet. Met de hele groep nog een fotosessie gedaan en dat hield maar niet op, iedereen wilde ook nog eens apart op de foto met ons. We hebben wel leren poseren op deze manier. Na toch wel een spannende dag, heerlijk nog even met een biertje nagenoten op het dakterras. Wat is de tijd snel gegaan, onvoorstelbaar wat de studenten allemaal gedaan hebben en wat hebben wij genoten van deze mensen. Het zal moeilijk worden om afscheid te nemen.