TERIMA KASIH BANYAK!

Wij, Dick en Henk, kijken terug op een heel goed project. Waar wij de mensen wat geleerd hebben en waar wij ook weer van deze mensen hebben geleerd. We bedanken uiteraard Diana van Kubca Samakta voor haar gastvrijheid. Mocht je ooit in Bandung zijn en in een mooie kamer in de heuvels van Lembang willen overnachten, neem dan contact met haar op.

*

Natuurlijk bedanken we ook John van de stichting SWPI en een goede vriend van ons, dat hij dit project aan ons voorstelde. Wij hebben mogen meemaken waar hij ook voor staat, directe hulp met weinig middelen, maar met een goede inzet!

*

In Nederland heben wij onder vrienden een "bedelmail" verstuurd om dit project financieel mogelijk te maken. Met dat geld hebben we in Nederland goede materialen gekocht voor het project en daar terplekke hebben we gekeken wat ze nodig hadden/hebben. Zo is het atelier nu voorzien van werkende naaimachines en ander apparatuur. Leuk was ook dat we iemand hebben kunnen helpen dmv een naaimachine te schenken, die nu vanuit huis zijn eigen bedrijfje op kan starten.

*

BEDANKT VOOR JULLIE BIJDRAGE:

Kapitaalfonds, Tonny en Wil, Marianne en Stijn, Jeanneke, Jennie, Carmela, Liesbeth en Bas, Astrid, Rene, Maya, Angele, Christie, Henk en Marga, Tineke, Marco en Wieteke, Machien en Jacob, Sammie, Roland en Ria, DJ Sounds, Floor en familie, Judith en Ron, Anne Wine, Ruben, Hans en Pau, Marisa en Rob, Rob, Jana.

*

Wij gaan zeker Kubca Samakta verder ondersteunen en gaan ook kijken wie daar ook wat kan betekenen.

Voorstellen groep

1.Wulan, 18 jr: Werkt als (niet dove) vrijwiliger op Kubca Samakta. Wil graag Engels leren, maar is heel verlegen. Ze verbaasde ons met een gedicht tijdens de modeshow dat ze voordroeg, met een krachtige en heldere stem.

2.Grace, 14 jr: Een verlegen ( niet dove) tiener met een minderwaardigheidscomplex. Op de middelbare school moet ze een jaar doubleren en is een nichtje van Diana Makan. In de drie weken hebben wij haar zien groeien, ze ging goed om met de doven mensen, had het gebarentaal ook zo onder de knie en heeft een creatief talent. Ze gaat nu twee dagen per week op Kubca Samakta werken en daarnaast gaat ze nadenken over welke opleiding ze gaat doen.

3.Ooy, 43 jr: Is getrouwd geweest en heeft een kind. Ze werkt in de wasserette van haar moeder. In haar vrije tijd maakt ze accessoires die heel verfijnd zijn. Dit was ook terug te zien haar werk, met en preciesie werden honderden plooien vastgezet. Ze is heel verlegen en bescheiden, maar bezit wel talent om kleding te ontwerpen en te vervaardigen.

4.Apipah, 28 jr: Een vrolijke vrouw die weet wat ze wil. Heeft een eigen atelier en vangt in de middag jonge dove meiden op, om ze te leren naaien. Ze heeft veel van ons opgestoken en dat gaat ze ook doorgeven.

5.Diana, 55 jr: Is 20 jaar geleden begonnen met Kunca Samakta. Zij zet zich in voor doven en slechthorende en zorgt dat deze mensen hun eigen leven kunnen gaan leiden. Een vrouw met een warm hart!

6. Ayu: Is een (niet dove) vrijwilliger. Ze studeert economie, maar wil zich graag meer inzetten voor de organisatie Kubca Samakta. Wil ook graag model worden.

7.Sinta, 29 jr: Is de zus van Djefri (nr 12). Heeft een een speciale dovenschool in Bandung gevolgd en werkt nu als vaste medewerker in Kubca Samakta. Een geweldige meid die altijd voor je klaar staat. Treedt ook op als doventolk.

8.Euis, 29jr: Is nooit naar school geweest en zat thuis en deed niets. Sinds een jaar is ze bij Kubca Samakta en volgt ze vele workshops. Ze heeft talenten en die is ze aan het ontplooien bij KS.

9.Stella, 44 jr: Heeft een speciale dove school gevolgd en heeft diverse opleidingen gevolgd bij Kubca Samakta. Heeft zich gespecialiseerd in het vervaardigen van kleding en tassen in haar eigen ateliertje.

10.Deni, 21 jr: Over hem hebben we al verteld. Na drie weken hadden we behoorlijk contact met hem.

11.Agus, 43 jr: Heeft diverse opleidingen gevolgd en is een ambassadeur voor Kubca Samakta, zo hij heeft Euis ook naar KS gestuurd. Hij is getrouwd en heeft 2 kinderen. Hij heeft samen met een ontwerper een atelier gehad, maar de ontwerper kwam zijn afspraken niet na en het bedrijfje werd failliet verklaard. Namens onze vrienden hebben we hem een naaimachine cadeau gedaan om zo weer een eigen bedrijf op te kunnen starten.

12.Djeni, 25 jr: Het jonge broertje van Sinta en heeft ook de speciale doevnschool gevolgd. Toen hij 8 jaar geleden in Kubca Samakta kwam kon die niets. Zijn drie zussen deden alles voor hem. In KS is hij zelfstandig geworden en heeft hij zich op diverse gebieden kunnen ontplooien. Hij is ook een geweldige masseur. Hij is getrouwd met een dove vrouw en over twee maanden verwachten zij hun eerste kindje.

13. Jagan, 35 jr: Heeft 6 broers waarvan één broer ook doof is. Al zijn broers gingen naar de universiteit behalve hij en zijn dove broer. Via een vriend kwam hij in contact met Kubca Samakta en door bemiddeling van Diana mocht hij daar, na lange gesprekken tussen Diana en de familie, komen wonen en werken. Dat is 10 jaar geleden. Hij is 5 jaar geleden getrouwd met een (niet dove) vrouw en ze hebben één kind.

Zondag 25 juli 2010

Vandaag het afscheid van iedereen en van Kubca Samakta. Na van iedereen afscheid te hebben genomen zijn we stil en bedrukt in de wagen gestapt. Diana en Diana Makan brachten ons naar Jakarta. Na een mooie rit door theeplantages kwamen we aan in Jakarta, en ja zonder volle maag kan je niet vliegen, dus Diana Makan wist nog wel een restaurantje. Op het vliegveld afscheid genomen van Diana Makan en natuurlijk van Diana van Kubca Samakta. Was erg moeilijk maar wij denken dat we hier nog wel terug komen. Stilletjes de security door en na nog even gezwaaid te hebben, ingecheckt, door de douane en uit het zicht nog een paar keer flink geslikt en gezucht. We waren allebei stil en in eigen gedachten van alle indrukken over de afgelopen 4 weken.

Zaterdag 24 juli 2010

Vandaag was heel de tuin al schoongemaakt. Het was een rustdag verder voor iedereen. Wij zijn met Diana en Ayu naar Bandung gegaan om nog even wat inkopen te doen. We zijn begonnen met inpakken en het enige probleem was de hanglamp om die goed in te pakken. In de zaak waar we de naaimachines gekocht hebben hing onder een dikke laag zwarte stof een schitterende jaren zestig lamp. Na enig onderhandelen konden we hem kopen. Gelukkig was die demontabel, maar was toch wel weer enig passen en meten. Maar goed alles paste weer. Toen kwamen de studenten allemaal cadeautjes brengen. Dus dat betekende wel een extra doos, want we hebben 5 asbakken gekregen, waarschijnlijk roken we te veel en heel veel lekkernijen.

In de avond zijn we met de hele groep, 25 man sterk, gaan eten als afsluiting van de geslaagde weken. Iedereen zat keurig aan de geserveerde thee en van ons mochten ze wat anders te drinken bestellen. Zo leuk weer om te zien hoe obers daarmee omgaan, één kwam op een goed idee om de drankjeskaart met beelden te halen. Zo maakte iedereen duidelijk wat ze wilde hebben. Van een aantal hebben we deze avond al afscheid genomen en hebben wij nog lekker op het dakterras onder de sterrenhemel nog na zitten genieten.

Foto impressie van de MODESHOW

Een aantal foto's van de show!

Vrijdag 23 juli 2010

Vandaag staat in het teken van de modeshow. Er wordt druk gewerkt in de tuin aan de catwalk, gelicht & geluid, decoraties en versieringen. Iedereen gaat al vroeg de make up in en er wordt druk geoefend met de choreografie. Heel ingewikkeld allemaal, maar wij bekijken het lekker vanaf het dakterras. We gaan even onze laatste loopronde doen door Lembang, even weg uit de hectiek van de show. Rond de klok van 16.00 uur worden de eerste gasten ontvangen, op mijn vraag hoelaat gaat alles gebeuren, ja we gaan zo beginnen. Het begin is allemaal met toespraken van een regeringsambtenaar uit Bandung, een vrouw die vanuit een vrouwenorganisatie zorgt dat Kubca Samakta dit kan organiseren, Diana zelf en nog een belangrijk persoon. Mij, Dick , was ook gevraagd om aan het einde wat te zeggen en ik heb mijn speech voorbereid in Behasa Indonesia. Heel handig via google vertaalmachine. Ik maakte mij nog al zorgen dat ik het op moest lezen, want uit mijn hoofd leren dat lukte echt niet. Maar na al de speeches hoefde ik mij geen zorgen te maken, want iederen las het van een briefje op. Het was niet alleen een modeshow maar ook optredens van een muziekgroep, de kinderen van deze groep zijn allemaal doof en worden strak door een dirigent gedirigeerd in gebaren. Echt fantastisch om te zien. Een optreden van een Balinese danseres en twee Javaanse danseressen (allemaal doof), deze werden door een begeleidster die in het publiek zat door gebarentaal begeleidt. Heel fascinerend om te zien. Een optreden van twee mime spelers, een optreden van een popgroep, gedichten werden voorgedragen en zelfs één in gebarentaal. De kleding werd in blokken tussen al deze optredens geshowd. Tussendoor was er nog een koffie en thee break met iets zoet erbij. Eén tip: zorg dat dit er dan alleen staat, want ze waren ook al het buffet voor het diner aan inrichten en daar doken ook alle bezoekers al op af. Dit was niet helemaal de bedoeling en leidde ook tot grote hilariteit en lege bakken met eten voor het diner. De blokken met kleding werden vol overgave geshowd en goed ontvangen door het publiek. De studenten zagen er ook allemaal trots uit en de modellen wisten ook de ontworpen kleding goed te showen. Zij zorgde ook dat iedereen in de maat liep. In de finale moesten wij ook het podium op en was het mijn beurt om de speech te houden. Zo snel als zij praten dat lukte mij niet, maar iedereen begreep wat ik bedoelde. Daarna was het makan makan, een heerlijk buffet. Met de hele groep nog een fotosessie gedaan en dat hield maar niet op, iedereen wilde ook nog eens apart op de foto met ons. We hebben wel leren poseren op deze manier. Na toch wel een spannende dag, heerlijk nog even met een biertje nagenoten op het dakterras. Wat is de tijd snel gegaan, onvoorstelbaar wat de studenten allemaal gedaan hebben en wat hebben wij genoten van deze mensen. Het zal moeilijk worden om afscheid te nemen.

Aankondiging modeshow 23 juli 2010

Aankondiging langs de snelweg, oprit naar de wijk waar Kubca Samakta in ligt.